Мы стала дрыфтуем у накірунку пурытанскага грамадства, прычым адначасова і грамадства вычварэнскага, як парадаксальна гэта б ні гучала.
Моладзь статыстычна менш знаёміцца і мае менш сэксу (1, 2, 3).
Міжполавыя стасункі атручаныя пастаянным супрацьстаўленнем, спаборніцтвам, і крыўдамі што ўзмацняюцца алгарытмамі сацсетак і здаюцца нормай.
Агульных прастораў, дзе прынята перасякацца і знаёміцца з іншым полам усё менш з развіццём даставак усяго ад кавы да мэблі.
Забавы замыкаюцца на прасторы жытла дзякуючы стрымінгу як бясконцых серыялаў, так і парнаграфіі. Расце трэнд “размаўляць з штучным інтэлектам” – каторы насамрэч ніякі не інтэлект а “вялікія моўныя мадэлі”, то бок проста адказваюць на тэкст кампіляцыяй крыніц па законах мовы.
Пры гэтым поп-культура і мэйнстрымавая прастора адчайна насычаныя каля-сэксуальнымі намёкамі, кантэкстамі, усё літаральна парніфікаванае.
З боку светагляду – людзі стала прывучаныя шукаць прычыны кожнай няўдачы у нейкіх сваіх нібыта псіхічных праблемах а не ў нармальнай хадзе падзей. Сучаснаму маладому чалавеку лягчэй бясконца пісаць пра распусту і сэкс анлайн, падпітваючыся дапамінам ад розгаласу, чым уласна дасягаць таго сэксу і выпускаць такім чынам стваральную энергію.
Адначасна, масавая мода уяўляе з сябе абсурдную мяшанку асэксуальнага, непрывабнага, бясполага адзення, таксічнага body positivity, літаральнага апасематызму (яркія валасы, вар’яцкія кіпцюры пазногцяў), і гратэскнай парнушнай сэксуальнасці, то бок сігналы максімальна заблытаныя.
Такое ўражанне, што большасць кантактаў адбываюцца не таму што людзі захацелі або закахаліся, але таму што так трэба, ці трэба нешта даказаць ці праверыць. Адпаведна, задавальнення гэтыя кантыкты не прыносяць, задавальненне не транслюецца, лайкі не збірае, і нібы ня лічыцца каштоўным.
Пры тым з кожнага тэлефону ў кожны твар 24/7 ідзе плынь сэксуалізаванага кантэнту, намёкаў, нейкіх абмеркаваннў, пагроз, гісторыяў на гэтую тэму. Людзі выпальваюцца нават не пачаўшы.
Пакаленні стандартных мэйнстрымных спявачак кшталту Кэці Пэры і Сабрыны Карпэнтэр адчайна сэксуалізуюць сябе і свае вобразы, але эратычнага эфекту абсалютна не маюць, бо шлюць змяшаныя канфузлівыя сігналы – гэткае ненатуральнае комба прастытуткі і boss girl, глыбокай і незалежнай асобы.
Everything is sexual, but nothing is sexy.
Усё сэксуалізаванае, але нічога не сэксуальнае.
Гэта яшчэ адна з сусветных праяваў тытанізму дзе асноўны інстынкт, натуральны і боскі, размазваецца і трансфармуецца ў нейкую безвыніковую, траўмуючую жуйку.
Такі плод дае таксічны фемінізм, бо яго матывацыя – фрустрацыі і крыўды некаторых распаўсюдзіць на ўсіх.
