Пайшоў з жыцця Расэл Гміркін, што сваёй працай давёў аб тым наколькі перабольшаная старажытнасць юдаізму, і апісаў як яны канструявалі сваю веру на падставе твораў Платона і платанізму.
Бясплатна ўзяць кнігу Гміркіна “Платон і стварэнне яўрэйскай бібліі” можна на archive.org
Праца вельмі важная, бо цвяроза паказвае яўрэяў проста адным з міжземнаморскіх народаў што ўдзельнічаў у пастаяннай барацьбе і абмене ідэямі.
Нашае ўспрыняцце юдаізму скажонае хрысціянскай прамыўкай, бо менавіта хрысціянства рухавік прасоўвання яўрэйскіх ідэй і інтарэсаў. Яно з маленства завязвае еўрапейцаў на нейкія чужыя “святыя землі” і персанажаў яўрэйскай родаплемянной міфалогіі.
Дык вось, яўрэі былі політэістамі гэтаксама як і грэкі, і ўсе астатнія навокал. Ажно да эліністычнага перыяду (4 век да новае эры), потым генатэістмі (адзін асноўны бог + прызнаецца існаванне іншых, стары запавет бібліі увесь аб гэтым).
І толькі бліжэй да нашай эры задызайнілі сваё ўласнае адзінабожжа, натхніўшыся ідэямі язычніка Платона, у асноўным ідэямі наконт дзяржаўнага і грамадскага кіравання. Той самай ягонай “высокароднай хлуснёй” што можа трымаць грамадства разам.
Натуральна, ўся гісторыя яўрэяў гэта пастаяннае супрацьстаянне з, вобразна, Еўропай – з Егіптам, Элінамі, Рымам, Філістымлянамі, і інш. Гэта асноўны чыннік і матыватар усяго іх светагляду – варожасць, зайздрасць, і спаборніцтва з Еўропай.
Менавіта пра войны з такімі як мы ўсе іхныя казкі, каторыя нам з маленства падаюцца прыкладамі нейкай ультрастаражытнай мудрасці або маралі.
Справа ў тым, што Еўропу Гамераўскага светагляду (ён атрымаў фінальную яскравую ўспышку ў асобе Аляксандра) перамагчы наўпрост абсалютна немагчыма. Яе можна толькі разбэсціць, скарумпаваць, падмануць, перапрашыць.
Таму і шлях яны абралі стратэгічны: для сябе стварыць уласную адзінабожную веру, нецярпімую і эксклюзіўную, а на захад, еўрапейскім народам, праз развітую прысутнасць прапавенікаў-актываў, укідаць шкодныя і абсурдныя ўніверсалісцкія ідэі.
Паралельна ішло “замятанне слядоў” там куды маглі дацягнуцца – разбурэнне скульптураў, знішчэнне бібліятэк (спаленая “раннімі хрысціянамі” Александрыйская, ды “раннія хрысціяне” – гэта проста адна з юдэйскіх сектаў).
Паўстанне супраць Рыму (новы запавет бібліі – усяго толькі гісторыя аб тым як рабін рыхтаваў паўстанне супраць Рыму) і далейшае рассяленне прапаведнікаў “юдаізму для гояў”, каторы толькі праз чатырыста год аформіўся ў хрысціянства ды стаў насаджваццу зверху-ўніз, палітычна, паразітуючы на язычніцкай форме і абрадах, – і дапамагло канчаткова аслабіць і скаламуціць светагляд еўрапейцаў на стагоддзі наперад.
Дык вось Расэл Гміркін апісваў менавіта механізмы канструявання яўрэямі сваёй ідэалогіі на глебе элінізму і развітой язычніцкай філасофіі – за што яму вялікая падзяка.
