Category: вокам

Калі нейкія слушныя назіранні дыскрэдытуюць як “тэорыі змовы”, асноўны аргумэнт які выкарыстоўецца – “няможна было б так дэталёва спланаваць гэтыя рэчы”.

Вядома, ніхто не плануе дасканала, і ня прадказвае дакладныя вынікі адзін у адзін.

Ані габрэі калі запускаюць у Еўропу вірусы філасофій і рэлігій, ані маскавіты калі скупаюць блогераў і падкастараў у Амэрыцы, ані сусветныя лідары што вырашаюць ізаляваць, збядніць, і запаволіць сваіх жыхароў з-за вірусу, – ніхто, канешне, не пралічвае па месяцах і паказчыках калі што як будзе*.

Але гэтыя рэчы робzцца свядома, на будучыню, хай і без канкрэтных мэтаў.

Мэта такая: фармаваць актыў. “Каб было”.

Усе групы, што мысляць стагоддзямі наперад, робяць так.

Менавіта так юдэі запускалі ў Гамераўскую Еўропу (піры/перамогі/наўпроставыя стасункі з Багамі) філасофіі цярплівасці і асэнсавання паразы кшатлу стаіцызму і хрысціянства.

Не з канкрэтнай мэтай “разваліць рымскую імпэрыю да 6 стагоддзя і калі й даць ёй перасабрацца наноў, то толькі ў пачварнай двуаблічнай і карумпаванай форме”, а КАБ БЫЛО.

Так і маскавіты, атрымаўшы патрэбу пераварыць Літву пасля падзелаў, зляпілі русліт і пачалі ставіць рэтранслятары-помнікі Пушкіну не з канкрэтнай мэтай – а “каб было”. Актывы.

* І адваротна, для ўсіх нас, з іншага боку, яны не могуць дакладна спрагназаваць магчымую аддачу і супрацьрух да іх дзеяў, і ў гэтым асноўная крыніца аптымізму.

Большасць маральных аўтарытэтаў у 2020-х і ўсіх хто ўваходзіць у “мудрую старасць” – правялі дзяцінства і маладосць у саўку, то бок сфармаваліся ў атэістычнай сістэме, дзе духоўны складнік асобы ў людзях проста псаваўся.

У іх іншы светагляд і нават апарат мыслення. Няма здольнасці да стваральнай дзейнасці, пошуку, і цвярозага бачання духоўных пытанняў. Таму ў гэтых пытаннях яны шукаюць рабіць “как нада”.

Ранейшае савецкае “как нада” аказалася нежыццяздольным, яны пачалі глядзець “как нада” навокал – і пераключыліся на новае “как нада”.

Паганства большасці з іх нецікава і не дарэчна, бо парушае звыклую хаду думак.

Ім ня надта цікавая праўда і не абураюць фальсіфікацыі і падмены.

Пасля духоўнага вакууму саўку яны думаюць што каламуцце хрысціянства – гэта нешта больш паважанае, у іх наагул паважанасць ці не асноўны крытэр прыняцця вырашэнняў.

Калі хлуслівы савок змагаўся з не менш хлуслівым хрысціянствам, ва ўспрыняцці большасці другое адразу здавалася праўдзівым. Тыповая ілжывая дыхатамія, падмацаваная самадавольным сведчаннем уласнай нібы эвалюцыі. “Я ўжо не камуніст, я хрысціянін!”

І на іх перакананне абсалютна непатрэбна марнаваць высілкі, ніякая праца з імі ня вартая таго.

Засяроджвайцеся толькі на моладзі. У нашых дзяцей усё атрымаецца, бацькі ж пражылі жыццё сваёх выбараў і па-свойму.