Ініцыяцыя

Усе абмежаванні і парады, што бацькі ўскладаюць на дзяцей, ёсць натуральнымі прыроднымі праверкамі.

Наколькі ты хочаш стаць сабой, колькі маеш рашучасці і сілаў?

Ці назапасіў дастаткова руху і паліва каб вырвацца з маёй арбіты?

Калі маеш сілы ня слухацца, рабіць па свойму і перамагаць – значыць заўсёды быў варты таго.

Ніхто з бацькоў ня будзе лаяць дзяцей, што перамагаюць. А калі не перамагаюць, то мо ня варта было й падтрымліваць?

Гэта жорстка, але толькі так свет фільтруе годных ад слабых.

Калі дарослым скардзішся на бацькоў – толькі пацьвярджаеш што яны мелі рацыю калі заціскалі нешта ў табе.

Псіхічнае здароўе ідзе з сілы, а сіла заўсёды знаходзіць шлях.

Гэта і ёсць нашая ініцыяцыя: пастаяннае змаганне за сябе.

Калі ты ня можаш зрабіцца сабой, то толькі ты ў гэтым вінаваты.

Суперздольнасць

Актывізм, асвета, папулярызацыя, рэканструктарства, музыка, словы, гукі, – 

ўсё гэта мае сэнс толькі калі з’яўляюцца новыя свае людзі.

Можна колькі заўгодна вышываць, спяваць, аднаўляць святы, танчыць – і ня выйсці, як група, ні на які заўважны ўзровень уплыву і важнасці.

Стаць музейным экспанатам, да якога тры разы на год водзяць статак чужых дзяцей.

У той час як нараджаць дзяцей – суперздольнасць.

Дзеці атрымліваюцца ўсе розныя: адны ваяры, іншыя гандляры, трэція вынаходцы.

Няма чалавечай дзеі што нясе творцу больш цудаў і пераваг, чым стварэнне новых людзей.

Толькі нашыя жанчыны могуць нараджаць нашых дзяцей. Ці, калі хочаце, сваіх дзяцей. Усё астатняе прыкладзецца, закрыецца высілкамі іншых.

Таму нараджаць новых адзінаверцаў: здольных кемлівых небяспечных мужчын, ды клапатлівых пладавітых жанчын – без аніякіх хітрыкаў, найбольш эфектыўнае ўкладанне часу жаночага жыцця.

Выгоднасць гэтага літаральна бясконцая, бо зрабіць тое за іх ня зможа ніхто, нуль.

А ўсё астатняе зможа, падвучыўшыся, зрабіць вельмі шмат хто.

Нават ты сама ў сталасці.